مـانـده یادت به یاد خـاطـرها            در دل خـاطـر مـســافــرهــا

ته این جاده گر بتو وصل است            خـوش بـحـال تـمام عـابـرها

زنده کن مُرده را به یک جمله            تا که مستـت شوند ساحـرها

بـشـکـاف ایـن عـلـوم را آقـا            که مـسلـمان شـونـد کـافـرها

زده زانـو به پـای عـلـم شما            صدهـزاران هـزار جـابـرها

هرچه داریم از کلام شماست            از هـمـیـن قـال قـال بـاقـرها

هرچه گویند بـاز کم گـفـتـنـد            در رثـایـت تـمـام شـاعـرهـا

غم نخور چونکه صد حرم داری            در دل بـی قــرار زائــرهــا